بی‌چاره میرحسین راست می‌گفت:« مردم! ما با یک پدیده‌ی عجیب مواجه هستیم. راست راست توی چشم شما نگاه می‌کند سیاه را نشان می‌دهد می‌گوید سفید است.» الف نون فقط جزئی از این پدیده است. تمام کسانی که این روزها به طرف‌داری از دولت بی‌بنیاد و متقلب سخن رانده‌اند، همگی جزئی از این پدیده هستند. ح شین، ح ع و خیلی‌های دیگر که یکی راجع به شلوغی در دانش‌گاه‌ها هشدار می‌دهد و دیگری به ضرس قاطع می‌گوید ترم آینده دانش‌گاه‌ها بسیار آرام خواهند بود و یکی دیگر دانش‌گاه‌ها را به حمله‌ی نظامی تحدید می‌کند. این قدر دست‌گاه‌های حکومتی متهور و بی‌افسار شده‌اند که هر یک خود را مسئول واکنش به هر چیز می‌دانند. گاهی هم که تحدید‌هاشان به عمل تبدیل می‌شود نشان می‌دهند که چه کینه‌ی دیرینه‌ای با دانش‌گاه دارند. کافی است سری به دانش‌گاه صنعتی اصفهان بزنید که به کتاب‌خانه‌ی مرکزی و دست‌شویی دانش‌کده‌های آن نیز رحم نکردند. گویا هدف‌شان نابودی دانش‌گاه بوده نه نابودی معترضان.
آقایان به مواجب بگیران‌شان پول می‌دهند که بر علیه گاندی بنویسند. بنویسند که گاندی آن بود که انگلیس می‌خواست و عدم خشونت یعنی مجال دادن به استعمار. این نمونه‌ی مبارزه‌ی ایشان با تاریخ است. شاید روزی که نص صریح احادیث هم بر خلاف میل این دیوان باشد، بگویند امام حسن(ع) از روی ترس صلح کرده و سخن‌ش اعتباری ندارد و امام حسین(ع) بی عرضه بوده که در جنگ شکست خورده که اگر ما بودیم الان دنیا به راه راست هدایت شده بود. شاید هم روزی (نعوذ به) خدا را منتقدانه به سخره بگریند که اگر سید ع خ خدا بود چنین و چنان. البته سید ع خ اکنون به خیال خود از طرف خدا تعیین شده است و شاید روزی بگویند جانشین اوست و روز دیگر او را جای خدا بنشانند. مگر شرک چیست؟ وقتی نام شرک را می‌شنوید به دنبال مجسمه‌های بی‌شاخ و دم نگردید. شرک همین است. روزی که عقل را به مرخصی بفرستید، شرک همان روز لانه می‌کند و جای عقل را می‌گیرد.
پدیده‌ی جاری، هم مشرک است، هم تمامیت‌خواه و هم منکر تمام دست‌آوردهای انسانی و هم منکر هر چیزی که نداند چیست. راه مقابله با این پدیده روشن‌گری است و درمان آن طولانی؛ چنان که حافظ سروده‌است «مرغ زیرک گر به دام افتد تحمل بایدش.»
آقایان به مواجب بگیران‌شان پول می‌دهند که بر علیه گاندی بنویسند. بنویسند که گاندی آن بود که انگلیس می‌خواست و عدم خشونت یعنی مجال دادن به استعمار. این نمونه‌ی مبارزه‌ی ایشان با تاریخ است. شاید روزی که نص صریح احادیث هم بر خلاف میل این دیوان باشد، بگویند امام حسن(ع) از روی ترس صلح کرده و سخن‌ش اعتباری ندارد و امام حسین(ع) بی عرضه بوده که در جنگ شکست خورده که اگر ما بودیم الان دنیا به راه راست هدایت شده بود. شاید هم روزی (نعوذ به) خدا را منتقدانه به سخره بگریند که اگر سید ع خ خدا بود چنین و چنان. البته سید ع خ اکنون به خیال خود از طرف خدا تعیین شده است و شاید روزی بگویند جانشین اوست و روز دیگر او را جای خدا بنشانند. مگر شرک چیست؟ وقتی نام شرک را می‌شنوید به دنبال مجسمه‌های بی‌شاخ و دم نگردید. شرک همین است. روزی که عقل را به مرخصی بفرستید، شرک همان روز لانه می‌کند و جای عقل را می‌گیرد.
پدیده‌ی جاری، هم مشرک است، هم تمامیت‌خواه و هم منکر تمام دست‌آوردهای انسانی و هم منکر هر چیزی که نداند چیست. راه مقابله با این پدیده روشن‌گری است و درمان آن طولانی؛ چنان که حافظ سروده‌است «مرغ زیرک گر به دام افتد تحمل بایدش.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر