وقتی آدم اعترافات ابطحی رو می‌خواند، اگر خود را برای چنین روزی آماده نکرده باشد شوکه می‌شود. اگر بتوان به نظام اسلامی جاری در ایران اعتماد کرد، به این اعترافات هم می‌شود اعتماد کرد. اگر فیلم اعتراف‌گیری از همسر سعید امامی را ندیده باشیم، شاید همگی اعترافات ابطحی را باور کنیم. به هر حال این ابطحی اگر همان ابطحی قبل از دستگیری باشد، هنوز دوستش دارم.
در مورد چرایی این اعترافات (حداقل) دو نظریه وجود دارد.
۱- این اعترافات واقعی است و آقای ابطحی در عرض ۳۰-۴۰ روز به شدت از کرده‌ی خود پشیمان است. در این صورت هیچ حرفی برای گفتن باقی نمی‌ماند.
۲- این اعترافات تحت زور و شکنجه و ارعاب و یا تهدید وی به آزار و اذیت خانواده‌اش گرفته شده است و در این مدت متهم از اوضاع بیرون زندان کاملن بی‌خبر بوده و حتی در جلسه‌ی دادگاه نیز (متهم حتی به قید ضمانت هم آزاد نشده است) که در این صورت متهم به محض مشاهده‌ی اوضاع بیرون از اعترافات خود بر‌می‌گردد. البته این نظریه ابطال‌‌پذیر نخواهد بود مگر این که متهم قبل از مرگش حداقل یک بار اوضاع داخل کشور را رویت کند.
به هر حال باید صبر کرد و دید که در روزهای آتی چه اتفاقی خواهد افتاد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر